მსახიობისა და ახლა უკვე ტელეწამყვანის, როლიკო ოქროპირიძის ვაჟი, გიორგი მამას „პოსტალიონში“ ესტუმრა. მამა-შვილმა საკუთარ ურთიერთობაზე ისაუბრა.
როლიკო:
ჩემი ვაჟი ჟურნალისტია. 18 წლისაა, უკვე სრულწლოვანია.
გიორგი:
დამწყები ვარ, ვწერ მოთხრობებსა და ლექსებს, დრო აჩვენებს ყველაფერს. ჩემი მუზა, ალბათ, სამყაროა. საინტერესო სამყაროში ვცხოვრობთ, ბევრი თავგადასავალი და ცხოვრებისეული გამოცდილებაა.
როლიკო:
როცა მაჩვენა თავისი ნაწერები, მართლა მომეწონა. მგონი, ჩემიანების მიმართ ზედმეტად კრიტიკული ვარ, ოჯახის წევრებისა და შვილების მიმართ. ძალიან მომეწონა, სხვათა შორის დავურჩიე, რომ უნდა წეროს მარტო იმიტომაც, რომ გათავისუფლდე სურვილებისგან, ემოციებისგან. გიორგის დედა პოეტია. ლექსებთან და წერასთან დაკავშირებით ოჯახში ასეთი ამბავია, ახლოს არიან… თამაშობს სამოყვარულო დონეზე სპექტაკლებში, მსახიობობა უნდა. მსახიობები ცდილობენ, თავიანთ შვილებს ეს პროფესია აარიდონ. მეც მაგ როლში გამოვდივარ და ვცდილობ, ეს ამბავი ავარიდო. წელს უნდოდა ჩაებარებინა თეატრალურზე, ვერ მოვხვდით, სამწუხაროდ, მოხვდა ჟურნალისტიკის ფაკულტეტზე.
გიორგი, შეყვარებული გყავს?
გიორგი:
არა…
გაიხსენეთ ყველაზე დასამახსოვრებელი დრო ან პერიოდი, დღე, მამასთან გატარებული…
როლიკო:
მე და გიოს ძალიან ბევრი დრო ერთად არ გაგვიტარებია. ასე მოხდა… როცა გაგვიტარებია, მგონია, საკმაოდ ხარისხიანად. ერთად, ბავშვობის ასაკს ვგულისხმობ, ერთად ვერ ვიყავით, მაგრამ გვაქვს სულ ურთიერთობა… თბილისში არ ცხოვრობს, ტელეფონით ვსაუბრობთ ხშირად.
გიორგი:
ყველაზე ტკბილი მოგონება მახსოვს, პირველად რომ ვნახე… ვაკეში, ჭავჭავაძეზე შევხვდით ერთმანეთს. ბებიამ ჩამომაცილა ბინიდან… ყველაზე კარგად დასამახსოვრებელი მომენტი, გავექანე და მთასავით კაცი ლამის წავაქციე, ისე ჩავეხუტე. პირველი კონტაქტი და პირველი შეხება…
როლიკო:
გიორგი უფროსი შვილია, მერე საბაა და შემდეგ – გოგონები. მაშინ გიორგი 7 წლის იყო. ჩემს ახლანდელ მეუღლესთან ერთად მივედით, ბავშვობაში მყავდა ნანახი და მერე რაღაც პერიოდი არ მყავდა ნანახი. რომ დაიძახა, მამა და შემომახტა, ძალიან მაგარი ემოცია იყო. ძალიან ემოციური მომენტი იყო. იმის შემდეგ, მე მგონია, რომ ვმეგობრობთ. ვცდილობ მასთან მეგობრობას. მე მეჩვენება, რომ გამომდის…
