“მაქვს საკუთარი კომპანია, ორ შვილს ვზრდით” – როგორია სამორე ბალდეს ამერიკული ცხოვრება

7 წლის წინ სა­მო­რი ბალ­დემ და სოფო ბარ­ნოვ­მა სა­ქარ­თვე­ლოს და­ტო­ვე­ბა გა­და­წყვი­ტეს. მა­შინ ჯერ კი­დევ შეყ­ვა­რე­ბუ­ლე­ბი იყ­ვნენ… შტა­ტებ­ში 2015 წელს გა­და­ვიდ­ნენ სა­ცხოვ­რებ­ლად და 2016 წელს მათი პირ­ვე­ლი შვი­ლი და­ი­ბა­და. სოფო ამ­ბობს, რომ შტა­ტებ­ში ცხოვ­რე­ბი­სას ყვე­ლა­ზე მე­ტად ახ­ლობ­ლე­ბი ენატ­რე­ბათ, თუმ­ცა ცოლ-ქმა­რი თა­ვი­სი საქ­მი­ა­ნო­ბითაა და­კა­ვე­ბუ­ლი და ორ ბავ­შვს ზრდი­ან…

– სოფო, სა­ქარ­თვე­ლო­დან შტა­ტე­ბში გა­დას­ვლის შე­სა­ხებ გა­და­წყვე­ტი­ლე­ბა წლე­ბის წინ მი­ი­ღეთ, რა­ტომ ამე­რი­კა და არა თუნ­დაც ევ­რო­პის რო­მე­ლი­მე ქვე­ყა­ნა?

– ეს გა­და­წყვე­ტი­ლე­ბა და­ახ­ლო­ე­ბით 7 წლის უკან მი­ვი­ღეთ. 2013 წლის ზა­ფხულ­ში ჩემი მე­უღ­ლე რამ­დე­ნი­მე თვით იყო ჩა­მო­სუ­ლი ნიუ-იორკში, რო­გორც ტუ­რის­ტი. ძა­ლი­ან მო­ე­წო­ნა ეს ქა­ლა­ქი. მა­შინ შეყ­ვა­რე­ბუ­ლე­ბი ვი­ყა­ვით. რო­დე­საც დაბ­რუნ­და სა­ქარ­თვე­ლო­ში, შე­მომ­თა­ვა­ზა, რომ ერ­თად წა­მოვ­სუ­ლი­ყა­ვით. იმ პე­რი­ოდ­ში აქ­ტი­უ­რად ვფიქ­რობ­დი სწავ­ლის გაგ­რძე­ლე­ბას იტა­ლი­ის დე­და­ქა­ლაქ რომ­ში. ზა­ფხულ­ში სას­წავ­ლო პროგ­რა­მით წა­სუ­ლიც ვი­ყა­ვი. სა­ბო­ლოო ჯამ­ში ამე­რი­კა­ში დრო­ე­ბით გად­მოს­ვლა გა­დავ­წყვი­ტეთ.

– რა სირ­თუ­ლე­ე­ბი შეგ­ხვდათ პირ­ველ ეტაპ­ზე, რო­გორ აუ­ღეთ ალღო ამე­რი­კუ­ლი ცხოვ­რე­ბის რიტმს?

– სირ­თუ­ლე­ე­ბი, რო­გორც უცხო ქვეყ­ნი­დან ჩა­მო­სულ ხალ­ხს, რა თქმა უნდა, ჩვენც შეგ­ვხვდა. ბევ­რს არა­ვის ვიც­ნობ­დით და უამ­რავ სა­კი­თხში გარ­კვე­ვა თა­ვად მოგ­ვიხ­და, მაგ­რამ ენის ბა­რი­ე­რი არც ერთს გვქო­ნია, რა­მაც ჩვე­ნი აქ ყოფ­ნა, შე­იძ­ლე­ბა ით­ქვას, რომ გა­ა­ად­ვი­ლა.

– თქვენ ხე­ლო­ვა­ნი ხართ, არა­ერ­თი გა­მო­ფე­ნა გქონ­დათ; ვინ და­გეხ­მა­რათ, რო­გორ მო­ა­ხერ­ხეთ, რომ თქვე­ნი ნა­მუ­შევ­რე­ბი ამე­რი­კე­ლე­ბამ­დე მი­გე­ტა­ნათ?

– ჩემს პირ­ვე­ლი გა­მო­ფე­ნებს ჯგუ­ფუ­რი ხა­სი­ა­თი ჰქონ­და, მო­ნა­წი­ლე­ო­ბას იღებ­დნენ ჩემი მე­გობ­რე­ბიც. შემ­დგომ უკვე, თა­ვად და­ვამ­ყა­რე ად­გი­ლობ­რივ გა­ლე­რის­ტებ­თან საქ­მი­ა­ნი კონ­ტაქ­ტი, და­ინ­ტე­რე­სე­ბი­სა­მებრ მი­კავ­შირ­დე­ბი­ან.

– შვი­ლებ­ზე მოგ­ვი­ყე­ვით, რამ­დე­ნი წლის არი­ან და რამ­დე­ნად გრჩე­ბათ დრო ოჯა­ხის­თვის?

– ბიჭი და გოგო გვყავს, დე­მი­ე­ნი 6 წლის არის, მია 2 წლის. დროს ბავ­შვე­ბის­თვის ყო­ველ­თვის ვნა­ხუ­ლობ, პრი­ო­რი­ტე­ტი ჩემ­თვის ოჯა­ხია, შემ­დეგ საყ­ვა­რე­ლი საქ­მე და და­ნარ­ჩე­ნი ყვე­ლა­ფე­რი.

– ახლა რას საქ­მი­ა­ნობთ, რო­გო­რია თქვე­ნი ერთი დღე?

– ბოლო 6 წე­ლია დე­კო­რა­ტი­უ­ლი არ­ტის სფე­რო­ში ვმუ­შა­ობ. მაქვს სა­კუ­თა­რი კომ­პა­ნია, ვა­კე­თებთ კერ­ძო შეკ­ვე­თებს, რაც სხვა­დასსხვა კომ­პო­ზი­ცი­უ­რი თუ ფაქ­ტუ­რუ­ლი დი­ზა­ი­ნის შექ­მნას მო­ი­თხოვს ინ­ტე­რი­ე­რის­თვის.

წაიკითხეთ სრულად